وابستگی به اینترنت

بسم رب الشهدا

در این چند روزی که دسترسیمان به اینترنت تقریبا قطع شده است متوجه وابستگی بسیار شدیدم به اینترنت و موتور‌های جست‌و‌جو شدم. به‌طوری که بدون دسترسی به موتور جست‌و‌جویی مثل گوگل یا داک‌داک‌گو جواب دادن به سوالاتی که به ذهنم می‌رسد تقریبا غیرممکن شده است. به قول استیو وازنیاک ما قبلا سوالاتمان را از کتاب‌ها و افراد آگاه می‌پرسیدیم اما اکنون آن ها را از چیزی می‌پرسیم که نامش با G و O شروع می‌شود اما خدا (God) نیست.

البته ناگفته نماند که قطعی اینترنت مزایایی هم داشت و باعث شد این وابستگی را درک کنم و حتی وقت بیش‌تری برای سایر کار ها داشته باشم. این نکته را هم فهمیدم که موتور جست جوی داخلی که بتواند حتی نیاز های خیلی ابتدایی را برطرف کند نداریم. موتور های یوز و پارسیجو را امتحان کردم. موتور یوز که در دسترس نبود اما موتور پارسیجو با اینکه در جست‌و‌جو های بسیار عمومی(نام سایت یا نرم‌افزار بسیار معروف و.) عمل‌کرد قابل قبولی داشت اما در جست‌و‌جو های کمی پیچیده‌تر نتیجه قابل‌قبولی به دست نمی‌داد. این باید زنگ خطری برایمان باشد تا بدانیم در صورت تحریم اینترنت ( گرچه بسیار بعید به نظر می‌رسد) با مشکلات بسیار زیادی مواجه می‌شویم. از طرفی دیگر با توجه به این مسئله میزان اطلاعاتی که گوگل و سایر شرکت های اینچنینی به آن بدون هیچ هزینه‌ای دسترسی دارند بسیار زیاد است.

توسعه یک موتور جست وجوی خوب نیاز به سرمایه گذاری و حمایت زیادی دارد تا بتواند نیاز ها را تا حدی برطرف کند.

مشکلات فقط به جست‌و‌جو ختم نمی‌شود و در زمینه‌های دیگر هم برای مردم مشکلاتی ایجاد شده است.پیامرسان های داخلی زیرساخت های لازم برای تحمل این حجم از کاربر را ندارند و با مشکلاتی مواجه‌اند.سرویس‌های داخلی خوب به مردم معرفی نشده‌اند. همچنین ذهنیت منفی نسبت به بسیاری از این سرویس‌ها وجود دارد.

البته نباید فقط نکات منفی را ببینیم همینکه در مواقع اضطراری زیرساخت‌های اساسی کشور همچنان می‌توانند به کار خود ادامه دهند و با مشکلات جدی مواجه نمی‌شوند جای امیدواری است. نیاز های ضروری مردم گرچه با کمی سختی اما برطرف می‌شود. تاکسی‌های اینترنتی به کار خود ادامه می‌دهند. این‌ها تنها گوشه‌ای از مزایای شبکه ملی اطلاعات است.

حال همه ما باید برای برطرف‌کردن این مشکلات بکوشیم و قدردان و یاور کسانی باشیم که در راه استقلال کشور تلاش می‌کنند.